Dono dunha ampla carreira literaria, Ramón Caride publica Terra queimada, un relato coral no que se unen tempos e situacións, desde as míticas lembranzas das partidas de bandoleiros carlistas do século XIX aos rescoldos dun pasado que, propio do mundo rural, abrolla de xeito inesperado e terrible.
Terra queimada é un termo militar que consiste en arrasar con todo, destruír o que poida ser de utilidade. Lembramos a lenda de que sobre as ruínas de Cartago tras a terceira guerra púnica os romanos sementaron sal coa finalidade de que na antiga e próspera capital da república cartaxinesa non medrara nunca máis nada. Arrasouse daquela un pobo e con el unha identidade.
Algo semellante padecemos en Galicia cando o noso rural se transforma en terra queimada, non só polas vagas de lumes que devoran a paisaxe do país ano si e ano tamén, senón polo escenario que supón ver esa parte de Galicia que esmorece, que avellenta a pasos axigantados. Un pobo e unha identidade que amortece, que desaparece.
Sobre todo iso fálanos Ramón Caride nesta obra de enxeñería que é Terra queimada, publicada por Edicións Embora. A deleiba do mundo rural, historias agochadas dende a guerra civil, a explotación forestal ou a trata de mulleres mestúranse con gavelas carlistas nunha novela que ten como marco esa Galicia tan afastada das cidades. Caride é quen de fiar maxistralmente diferentes temáticas e recursos, saltando dun a outro case que sen nos decatar. Terra queimada é unha novela pola que transitamos sen alento.
Ramón Caride, que se move como poucos no relato curto, volve demostrar aquí a súa mestría para artellar e unir diferentes historias, porque Terra queimada é unha novela curta, unha grande novela curta.
No hay comentarios:
Publicar un comentario
NON SE PUBLICARÁN COMENTARIOS ANÓNIMOS. SI O COMENTARISTA QUERE PERMANECER NO ANONIMATO, NON SE PUBLICARÁ O NOME.