JOSE PEPE “ATACA” DE NOVO

O  “INTELECTUAL”  JOSE PEPE  “ATACA” DE NOVO (ataca á       nosa intelixencia, enténdese)

              POR MANUEL DOMINGUEZ

                                                  INTRODUCCION DE  RICARDO DOMINGUEZ REY

Todos sabedes os “sentimentos” encontrados que teño con Jose Pepe, personaxe que, por méritos propios, xa ten un lugar privilexiado dentro da fauna cambadesa. Temos falado moito das súas colaboracións semanais  no xornal “Diario de Arousa” non por ser fonte de sapiencia e cultura senón polo feito de, hasta que punto, pode chegar ser de perigoso darlle un púlpito onde escribir a unha persoa tan ignorante en certos temas.

Eu non dubido, en absoluto, de que, en outras materias, Jose Pepe debe ser toda unha eminencia: si queredes saber onde atopar os mellores caldos, albariños principalmente,  tede por seguro que o noso escribidor é o voso home; do mesmo xeito, si queredes unha ruta turística polos mellores furanchos do Salnés, a Jose Pepe non lle fai sombra nin a “Guía Michelín” .Pero o problema ven cando, Jose Pepe,  se pon a escribir de temas dos que non ten nin a mais “puñetera” idea;  lembro artigos, algúns sinxelamente “esperpenticos” coma aquel no que dicía que a enerxía atómica era “barata”, “limpia” e “muy segura”, argumentos, que non seu dia, desbarateille nun correspondente artigo.

  O artigo que publica hoxe no citado “Diario de Arousa” co título “El compostaje no convence” amosa hasta que punto  se pode chegar  ser un analfabeto que non ten o detalle cos seus lectores de documentarse minimamente antes de escribir sobre algo do que, evidencia, non saber nadiña.

Como ben sendo habitual, primeiro, poñemos  o seu “brillante”  artigo e despois a resposta que nesta ocasión vai a cargo de Manolo Domínguez, responsable de “Ventos” Estudios Ambientais, onde desmonta todas as “paridas” postas polo noso “insigne cabaleiro”.

        

Jose Pepe fai algo mais de ano e medio afundiunos nunha inmensa tristura cando dixo que deixaba de escribir e preocupounos aínda mais cando  nos   enteramos   que sufrira un accidente de tráfico en Cobas – Meaño , afortunadamente, sen consecuencias graves para Jose Pepe (as circunstancias do accidente lembrábame  ao protagonista daquela canción que dicía: “no estaba muerto que estaba de parranda”); posteriormente recapacitou e, para nosa ledicia, volveu a escribir.  Aproveito a ocasión para mandarlle un saúdo ao noso “eminente” veciño e que saiba que si non che contesto tanto como antano é por falta de tempo e porque saíronche uns duros competidores á hora de escribir parvadas que centran a miña atención como son os “figuras”   de “Así es Cambados”

        RICARDO DOMINGUEZ REY

      

            EL COMPOSTAJE NO CONVENCE

Desde la puesta en funcionamiento de los nuevos ayuntamientos tras las últimas elecciones locales, que en  nuestra comarca han pasado a ser gobernados por partidos o coaliciones de partidos y grupos de izquierda y que antes gobernaba el Partido Popular (O Grove, Sanxenxo, Ribadumia, Vilagarcía y Cambados. A Illa, Meis, Meaño y Vilanova siguen como estaban), ha vuelto a saltar a la actualidad el tema de la eliminación de residuos orgánicos, también conocido como recogida de basuras, con el sonoro apoyo de la Diputación provincial, gobernada también por una señora de izquierda tras arduas negociaciones, con la finalidad de implantar un sistema distinto del que se viene empleando como si se tratara de algo innovador y que se ofrece y promociona como muy conveniente para la humanidad y el medio ambiente.

 Hablamos del “compostaje”, una técnica que consiste en convertir los residuos orgánicos en estiércol en nuestra propia vivienda, con el resultado de un abono casi casi comestible. El producto se logra utilizando un contenedor en forma de vasija donde se acumulan los detrictus y que una vez colmado se lleva a la finca de los suegros que dista ocho kilómetros de nuestro piso. Claro que para eso hace falta tener suegros con finca en la aldea. De momento quieren implantar el invento de forma “colectiva”, por ejemplo en parques públicos donde suelen jugar niños y pasear nosotros los jubilados, pero también donde los vándalos podrán desahogar sus cabreos esparciendo los antedichos residuos o estiércoles con el resultado que es fácil imaginar.

A las personas con las que he comentado el tema, especialmente señoras, se les ha torcido la nariz y el hermoso hocico  que tienen las señoras, en un innegable gesto de repudio del sistema de eliminación de lixo que comentamos. Pero hay algo más. El compostaje fue implantado en A Illa de Arousa hace un puñado de años y no nos consta que haya cundido el ejemplo, cosa sorprendente ya que si fuera tan bueno y conveniente debiera ser utilizado en, al menos, todos los concellos ribereños de la mar de Arousa.

   De todo lo anterior me permito deducir que el sistema de compostaje no es idóneo para nuestro entorno urbano, porque al posible rechazo por su aspecto se une la posibilidad de que en el caso de los composteros comunitarios se produzca, sobre todo en tiempo de temperaturas elevadas, el consabido mal olor, aunque he oído que algún sabio inventó ya un ambientador que suprimirá el cheiro por un “chanel 5” como el que servía de pijama a la rubia Monroe. ¡¡ Señoras y señores políticos de izquierdas, déjense de coñas               

         Pepe Vázquez

    Ai, Jose PP, Jose PP, por onde comezar!! Nunha expresión castiza e taurina, que a un reseso coma ti seguro que lle presta: “¡Si no sabes torear, pa´que te metes!”.

Comezando polas cuestión da propia escrita, seguro que tes cerca quen che di que escribes coma un académico, pero, faime caso, deberías ler máis (e non só a Biblia ou o Marca, hai máis textos no mundo, sabes?). Cuestións formais:

- A palabra correcta é detritus (non “detrictus”), por moito que a un pedante coma ti lle pareza que faltan letras nela.

- Ás persoas coas que comentas o tema, “especialmente señoras” (ademais de académico estás feito todo un galán), non se lles pode torcer o seu “hermoso hocico”, pois “hocico” fai referencia ao dos animais, empregado para as persoas só en modo despectivo (consulta o diccionario se non o cres), e non creo que pretenderas facer mofa das poucas señoras de acción católica que aturan os teus desbarres.

- “De todo lo anterior me permito deducir”… Nada diso. Deducir é extraer conclusións de modo razoado, empregando análise ou a lóxica. Ti non te “permites deducir”, ti permíteste facer afirmacións simplonas a partir dos teus prexuízos e o teu escaso coñecemento deste tema, coma en tantos outros.

   Indo ao contido:

 

- O resultado da compostaxe non é esterco. Sei ben que nunca tiveches contacto coa agricultura, escapaches do sacho ou do chimpín coma se fose a mesma morte, pero saberás que o esterco provén de restos animais ou de argazos. O compost é un substrato, é moito máis semellante en aspecto e olor á terra para testos. Tanto é así que en moitos supermercados tes compost á venta, embolsado. O único compost que se podería equiparar en parte cun esterco sería o vermicompost, procesado por miñocas, pero aínda así non cheira a esterco nin é non é o caso que nos ocupa.

- Así que os vándalos poderían desafogarse abrindo os compostadores colectivos, esparexendo o seu contido polos parques infantís… Igual que poderían usar para o mesmo fin as bolsas con cacas dos cans das papeleiras, ou botellas dos iglús, tan cortantes ademais. Coma sempre, empregando o lema conservador (“Y los niños, ¿quién piensa en los niños?”) como vos encona.

- A compostaxe na Illa: si, foi implantado fai anos, e segue a facerse. Ao igual que na Mancomunidade do Barbanza, onde transforman os residuos de 9 concellos (si, aínda que non o creas, varios deles do PP, non todos van ser tan curtos de miras coma ti) nun substrato agrario que se vende a uns 40 € a tonelada. E digo ben, véndese, non “ofrécese” ou “acumúlase sen remedio”. O mesmo que se ía facer no seu momento no Morrazo, programa abortado polos teus correlixionarios ao chegar ao poder deses concellos, mesmo cando a planta de tratamento xa estaba construída.

- Non debiches visitar nunca un composteiro, xa sexa doméstico ou comunitario, posto que cun mínimo de manexo (é dicir, remexer e impedir que se encharque, non é máis) é un proceso que non produce cheiros.

Entendo de todo isto que o modelo razonable para ti é o de SOGAMA: collemos os restos de comidas e vexetais, levámolos a unha empacadora (perdón, “Ecoplanta”), de onde saen en trens ou camións para ir a un cento de km a Cerceda para gastar unha morea de enerxía en secalo, trocealo e logo queimalo cunha recuperación enerxética ridícula, emitindo de paso unha forte contaminación.

      Pois chegas tarde: documéntate, SOGAMA é incapaz de dar tratamento a todo o lixo que “xestiona”, a súa maior parte está en verquedoiros, por iso, dende hai xa uns anos, a propia SOGAMA colabora con programas de compostaxe e autocompostaxe. Mesmo a eles lles parece que a compostaxe é algo moi conveniente para “la humanidad y el medio ambiente”, e tamén llelo parece a moitos concellos do PP, á Deputación de Ourense e a media europa.

 

   Un día destes, aparca o Marca e achégate a calquera das charlas sobre compostaxe que se dan. Aínda que só sexa por saber algo sobre o que escribes.

                            MANUEL DOMINGUEZ