A SEMANA SANTA EN CAMBADOS (OPINIÓN)

É hora de debullar o que é unha das tradicións máis señeiras da nosa vila: a Semana Santa. Sendo Cristián ou non é un das cousas das que estamos especialmente orgullosos os veciños e veciñas de Cambados. Declarada de Interese Turístico e cun valor Histórico innegable, fai que moitos de nós voltemos ao pasado, cando na infancia lembrabamos algunha das imaxes que éstes días ollamos en procesión. O domingo a tarde saíu a imaxe da Dolorosa e a de San Xoán. A da Virxe dos Dolores desde neno cando ibamos ao Catecismo sempre a miraba e me producía un escalofrío. Falando co meu amigo Lino Silva encol da mesma, díxome que non ñe estranaba, que é unha talla cun acabado formal e unha técnica prodixiosas, aparte do significado espiritual que leva. É apabullante, non atopo un adxectivo millor para definila. 

 Certo que hai moitos ateos que non lles gosta en demasía estas expresións de fervor relixioso, incluso algúns ofenden, pero sempre son os mesmos (se non fóra isto sería outra cousa con tal de molestar). Outra cousa é a controversia que xira encol da separación Igrexa – Estado que neste país por desgraza non hai xeito de desfacela polo visto. Tanto ten que a Constitución Española diga que somos un estado aconfesional: a Ministra de Defensa María Dolores de Cospedal ordenou poñelas bandeiras dos seus edificios públicos a media asta e xa se montou o tinglado. As Redes Sociais, ou o que eu chamo a Taberna ou “Tabarnia virtual” convertíuse nun feixe de improperios dunha e outra banda: dos que ollan esta práctica coma algo “normal” e os que se declaran en contra de que se mesture a relixión co estamento militar. 

ARTIGO "EL PLURAL"

Na miña opinión hai cousas máis importantes que devalar nesta vila e neste país, pero é algo que levamos ás costas (nunca millor dito), sobre todo grazas á Igrexa Católolica que non tivo reparo algún en apoiar o golpe militar do Xeneral Franco. Entramos en democracia pero seguimos sen solucionar as teimas do pasado coma o da bandeira, e nin mentar que na misa do domingo escoitaremos no seu Ecuador (de novo) o Himno Nacional de España. Eu non quero polemizar, pero son feitos e coma tal hai que expadilos. Non me parece apropiado, e cos Evanxeos na man dí moi pouco dos que manteñen estas tradicións. Entendo a veneración dos fieis, o respeto daqueles que ainda que non practicantes temos temor de Deus e rezamos, sí, non teño reparo algún en decilo. Porén se sigue empregando a relixión para facer política e me parece moi mal. Mal, porque a Deus o que é de Deus, e aos homes o que é dos homes. Hai personas que seguen sin entender que en calquera país avanzado de Europa estas teimas xa estarían superadas, pero aquí non por desgraza. 

En fin, cada quen ten a súa opinión e como tal a respeto, i é iso, RESPETO, o que se bota en falta. Coma non quero me extender na cuestión, e son consciente que este artigo segundo quen o lea vai a dala súa intepretación, aí queda, e para min (e non é lles facela pelota) os veciños están no seu dereito a se expresar, e coma tal estar a favor ou en contra. Coma nadie vai publicar o Programa de Actos da Semana Santa en Cambados e como teño dito é algo que sae da esfera da relixión para se converter nalgo Cultural vouna explicitar para que teñades a información precisa, cun pouco de atrevimento, pero si se anuncian acontecimentos Culturais éste tamén o é, volto a repetir, e como tal hai que consideralo. 

A bendición dos ramos foi domingo, e moitos lembramos con nostalxia cando eramos nenos e levabamos a nosa millor roupa e o pasabamos de medo batendo coas palmas. Din que dentro dun home ou dunha muller hai un neno ou unha nena, e penso que sí, vai indefectiblemente unida unha figura coa outra. O reflexo “cambiou” un pouco, pero así é. As fotos coma dicía Ricardo Darín el El Secreto de Sus Ojos ou “as imaxes falan” (…) Eu debezo por certo pola páxina do compadre Manolo Rubio onde nos amosa fotos antigas da nosa vila e polas que poñedes vós, son ainda que sone cursi moi “bonitas”. En definitiva, e para non me alongar máis (como di o meu compañeiro Chou o breve dúas veces bó, certo) remato esta pequena escolma, non sin desexarvos un bó descanso aos que éstes días non teñades que laburar, e espero ollarvos (se o tempo o permite) nalgunha procesión, co recollimento e o respeto que compre a calquera acto onda se sintan identificados como tal boa parte dos nosos veciños e veciñas de Cambados e arredores. 

Un artigo de Óscar Manuel Núñez.-