O PARADOR DE CAMBADOS CUMPRE 50 ANOS

O Pazo de Bazán forma parte do patrimonio histórico do municipio de Cambados. Foi mandado construír no século XVII, por orde de Don Pedro Bazán de Torres, un párroco da localidade.

Pouco tempo despois, no século XVIII, o edificio foi reformado por parte doutro membro da familia Bazán. Referímonos a Don Pedro Bazán de Mendoza, escritor e político da época da revolución francesa.

No Pazo, posteriormente, viviu o seu fillo, Pedro Pablo Bazán de Mendoza, o cal tamén foi escritor e, ao mesmo tempo, tradutor da obra de Voltaire.

Durante un gran período de tempo viviron no edificio distintos membros da familia Bazán, incluso a coñecida escritora Emilia Pardo Bazán.

Na década dos 60 do século XX, o edificio foi adquirido polo Estado e adxudicado ao Ministerio de Información e Turismo, que decidiu rehabilitalo totalmente, co propósito de dedicalo ao turismo e situar nel un parador. Con todo, durante a realización das devanditas reformas e debido ao mal estado do edificio, optaron por derrubar a construción completamente e levantar no seu lugar outra totalmente nova. Trátase do edificio no que actualmente se aloxa o Parador Nacional de Turismo do Albariño.

A finais dos anos 70, o Pazo sufriu outra remodelación, co propósito de ampliar a capacidade de habitacións do parador.

No ano 2003, o parador volveu sufrir reformas, co fin de facer máis espazosas catro das súas habitacións, pasando o número das mesmas de 62 a 58.

HISTORIA
O xenealogista Dalmiro da Valgama, -probablemente o máis acreditado dos estudiosos desta rama da historia-, di que os Bazán proceden de Alonso González de Bazán que foi salvador do rei navarro Sancho de Abarca, e que entre os seus ascendientes máis inmediatos están o primeiro marqués de Santa Cruz, un Camarero Maior de Enrique II así como capitáns xerais, almirantes, comendadores, etcétera.

Co paso dos anos unha rama dos Bazán chegaría ao Salnés establecéndose en Vilanova de Arousa e Cambados dando lugar a todos os desta zona de Galicia.
Concretamente o historiador e genealogista galego Crespo do Pozo di que os Bazán chegaron a Vilanova no ano 1588 e que o hidalgo da devandita vila Pedro Juan Bazán e Heredia trasladouse desde Vilanova a Cambados, construíndo o chamado pazo da Calzada, o cal debeu ser restaurado por Pedro Juan Bazán de Mendoza, para xa en data recente ser adquirido polo antigo Ministerio de Información e Turismo e transformarse no famoso Parador do Albariño.

Pouco podía imaxinar o nobre antecesor dos Bazán que salvou ao rei de Navarra dunha morte certa a man dos franceses, que co paso dos anos, unha parte das súas terras converteríanse en parador nacional.
Foi Alvaro Cunqueiro no ano 1962, a través de "O envés" de Faro de Vigo, o primeiro en pedir colaboración para salvar o pazo de Bazán.
Finalmente, a corporación municipal presidida polo alcalde Jaime Silva González (1962-1965) decidiu dirixirse ao Ministerio de Información e Turismo cuxo titular era Manuel Fraga Iribarne e ao subsecretario do devandito Ministerio, Pío Cabanillas, que ao parecer era máis accesible, para xestionar a creación dun parador de turismo en Cambados, ofrecendo o edificio do pazo de Bazán e a súa horta.

Retaurar monumentos

A idea inicial consistía en arranxar o emblemático edificio do Pazo para transformalo en Parador Nacional, como ocorría con outros monumentos españois naquel momento, pero cando se comezaron as obras de restauración detectouse que o edificio sufría o "mal da pedra" e que estaba moi danado. Por conseguinte decidiuse derrubar o Pazo completamente e construír un edificio novo.
O novo edificio tería unha maior capacidade que o antigo.

Tras múltiples problemas burocráticos, por fin a prensa anunciaba que o domingo día 22 de maio de 1966, o ministro de Información e Turismo, Manuel Fraga inauguraría o novo parador nacional "do Albariño", en honra do xa por entón famoso viño, situado no antigo pazo de Bazán.

Quince millóns de pesetas

O xornal "O Pobo Galego" comentaba que o prezo aproximado do parador era de 15 millóns de pesetas, dispoñendo de oito "amplísimas habitacións, dotadas todas de cuarto de baño e demais servizos, comedor con capacidade para 125 persoas, marisquería, salóns sociais e unha ampla zona axardinada que ocupa a totalidade da leira que rodeaba ao pazo e na que se respectou en todo o posible o frondoso arboledo con que contaba e en cuxa zona continuará realizándose en anos sucesivos, a festa do Albariño, un dos caldos de máis prestixio da rexión galega", explicaba.
Tal como anunciaba o xornal, apenas pasadas as doce do mediodía chegaba o ministro Manuel Fraga ao que esperaban o por entón subsecretario de Información e Turismo, Pío Cabanillas Gallas, o alcalde Cambados Joaquín Fole Villar e a sempre nutrida representación provincial e rexional, típica de todas as inauguracións, cuxa imaxe persiste na actualidade.

Misa solemne

Como era norma naqueles anos, antes da inauguración do parador houbo misa en San Benito de Fefiñáns, oficiada polo entón coadjutor da igrexa parroquial, don Crisanto Rial López.
Este sacerdote foi despois párroco das igrexas de San Pedro de Cea (Vilagarcía de Arousa) e posteriormente pasou á parroquia do Divino Salvador de Lérez, en Pontevedra.
Por fin inaugurábase o parador, e o alcalde Cambados aventuraba que "a partir desta data, pasa a formar parte do mundo turístico", sen esquecer mencionar ao poderoso Pío Cabanillas, xa por entón fillo adoptivo de Cambados", e ao promotor da festa do albariño Bernardino Quintanilla Alvarez, que segundo o alcalde desembocara en "un auténtico acontecemento rexional e que culmina na creación dun Parador nacional do viño albariño".
Oitenta establecementos
O discurso de Manuel Fraga, á parte do natural encomio da paisaxe que rodeaba ao parador, tiña tres condicionantes: que a Rede Nacional de Paradores de Turismo dispoñía xa de oitenta establecementos, que a súa administración trataba de ordenar o desenvolvemento turístico das rexións, e por último, a posibilidade de investimentos da iniciativa privada.
En principio, o parador cambadés era máis ben modesto xa que só dispoñía de seis habitacións, baixo a dirección de Pedro Fajes.
Aos dez anos sufriu unha enorme remodelación, dispoñendo entón de 62 habitacións tendo como directora a María José Campos Pérez, e curiosamente no ano 2003 hai unha nova remodelación pasando a 58 habitacións xa que catro delas pasaron a ser moito máis confortables que anteriormente.




 Imaxes- A ti Meu Cambados, Fotos Antigas de Cambados, Paradores e Google