Xornalismo é, escribir, publicar e transmitir o que non queren que se publique, escríbase e transmítase, o outro son "plumillas e relacións públicas da censura e a corrupción con premeditación e engano aos seus lectores".
CORES DO SALNÉS É UN BLO
G. Sobre todo crítico.

9 de abril de 2015

VIDA E OBRA DE MATILDE VÁZQUEZ



Matilde Vázquez (CambadosPontevedra, 27 de marzo de 1905 - Madrid, 23 de abril de 1992) 

Cando estánse a piques do 23º aniversario da morte de Matilde Vázquez e 110 anos do seu nacemento traemos aquí a sua biografía.

Tamén decir que nun portal de internet, TODOCOLECCIÓN parte do seu legado composto por diverso material referente a ela e obras dela coma dibuxos e pinturas, algunhas delas ilustran este artigo, estáse a subhastar.

Dende os anos de infancia no seu Cambados natal, demostrou a súa afección pola música; tiña xa unha voz de grandes calidades para o canto. Cando cumpriu os trece a súa familia tivo que trasladarse a vivir a Madrid. Foi nesta cidade onde comezou os primeiros pasos no mundo teatral e musical, actuando primeiro en compañías de afeccionados. Pero como os seus dotes eran evidentes, a súa familia quixo que o músico e cantante Luis Iribarne lle dese leccións de música e de canto.

Os seus comezos profesionais nos anos 1920 foron como cupletista pasando despois ao xénero da revista na compañía de Celia Gámez onde interpretou La mujer chic (1925) e La deseada no teatro Martín de Madrid. Tamén actuou como tiple de conxunto no Teatro Reina Victoria de Madrid con La bayadera (1924), unha opereta en tres actos de Emmerich Calman. Pero as súas calidades vocais eran moi superiores ao que se requiría para estas revistas polo que pronto foi contratada para outro xénero de música: a zarzuela.

Entrou no mundo da zarzuela no teatro Fuencarral de Madrid coa obra La del Soto del Parral -dos compositores Reveriano Soutullo e Juan Vert-, co barítono Sagi Barba. O éxito obtido foi tan grande que se converteu nunha gran figura. En abril de 1929 volveu estrear unha obra de éxito, Los claveles do mestre José Serrano, no teatro madrileño Fontalba, xunto co tenor Tino Folgar. No seu repertorio non faltaron as obras do mestre Serrano e de Moreno Torroba.

Foi unha grande intérprete da zarzuela Doña Francisquita de Amadeo Vives no papel de Aurora a Beltrana, xunto co tenor Fleta no papel de Fernando. Cando esta obra foi levada ao cine contratárona a ela para protagonizala.En 1937 representou no teatro Pardiñas de Madrid máis zarzuelas de repertorio: Luisa Fernanda de Moreno TorrobaLos claveles (obra moi solicitada) e Gigantes y Cabezudos de Fernández Caballero.  Coa compañía lírica deste compositor levou a cabo unha serie de xiras por Hispanoamérica durante os anos 1934 e 1935, representando nos teatros un bo repertorio de obras xa consagradas. Ao ano seguinte representou xunto a Miguel Fleta no teatro Novedades de Barcelona as obras Luisa FernandaMaría la TempranicaLa Dolores e Dona Francisquita.



Despois da guerra española continuou o seu traballo como cantante en Madrid estreando en 1942 La Caramba de Moreno Torroba, no teatro da Zarzuela e Polonesa en 1944 no teatro Fontalba; nestas actuacións compartiu repartición co barítono Pedro Terol. A súa actividade teatral seguiu con éxito nos anos 1950 con La Lola se va a los puertos no teatro Albéniz e outras funcións.

No ano 1955 interpretou La verbena de la Paloma en La Corrala de Madrid e algunhas outras obras noutros teatros, pero poucos anos despois retirouse da escea e dedicouse como afeccionada á arte da pintura.

Ten discos gravados con Marcos Redondo, Juan GarcíaMateo Guitart e Pedro Terol.

Matilde casouse co famoso ventrílocuo e pintor salamantinoFelipe Moreno (tio de José Luís Moreno), que tiveron unha soa filla chamada Matilde como a súa nai.



Obras de repertorio

  • Las castigadoras 1927.
  • La del soto del parral 1928.
  • La del manojo de rosas 1928
  • Los claveles 1929.
  • La revoltosa.
  • La caramba 1941.
  • Polonesa en el teatro Fontalba de Madrid, de Federico Moreno Torroba 1942.
  • Curro vargas de Ruperto Chapí.

Filmografía


  • Doña Francisquita (1935)
  • La última Falla, Benito Perojo, 1940


No hay comentarios:

Publicar un comentario

NON SE PUBLICARÁN COMENTARIOS ANÓNIMOS. SI O COMENTARISTA QUERE PERMANECER NO ANONIMATO, NON SE PUBLICARÁ O NOME.