CONTOS PARA ENCHER BARRIGA E PETO

Fai unhas semana presenteivos o novo colaborador e aquí tendes o seu primeiro "conto" real.

Esta é a historia que lle aconteceu a un amigo dun amigo meu. E a narración duns feitos acontecidos en Cambados un dia de marzo deste ano 2012. Os nomes están trocados e os lugares tamén, pero como vos indico é unha historia real.

O amigo do meu amigo, poñámoslle por nome Camilo, traballa de camareiro nun local de viños e tapas de Cambados, de nome O Mesón do Povo. O seu xefe chámase Martiño. Estes son os feitos.

Eran cerca das catro da tarde, quedaban por rematar os cafés de duas mesas. Unha estaba ocupada por unha parella de Lugo e os seus dous fillos. Na outra mesa estaba Benigno, presidente dunha “empresa” de Cambados e dous homes que Camilo non dou recoñecido, pero que seguramente eran de fora aínda que vencellados o mesmo sector que a empresa de Benigno.

A parella de Lugo xa pedira a conta i xa parecían decididos a marchar, polo que Camilo xa estaba preparando as cousas para limpar e deixar todo listo para que os compañeiros que entraban a traballar as seis da tarde, tiveran todo en orde. Os lucenses puxeron cartos enriba do prato onde se lles puxera o ticket coa conta. Foi recollelo e comprobou que lle deixaran tres billetes de vinte euros polo que tiña que devolver tres euros e pico. Cando se dispoñiá a entregar a volta dixeronlle que non facía falla que llos devolvera, que a volta era unha propina polo bo trato i excelente comida que lles fora servida.

Mentras tanto os outros tres comensales seguían de tertulia, aínda que Camilo estaba desexando que se marcharan, pero a boa educación ensináralle a mostrar a típica cara de non molestan pero xa se podían ir indo.

Estaban a degustar unha botella de licor coa que os obsequiou Martiño, o dono do local. Debían ser bos clientes pois nos tres dias que Camilo levaba no traballo non mirara ningún detalle similar con outros clientes, pois era unha das botellas con un precio intermedio entre vintecinco e trinta e algo de euros e nos tempos que corren non parece normal ese tipo de agasallos.

Catro e vinte da tarde Benigno o empresario levántase da mesa para falar con Martiño.

-Por fin- pensou Camilo- xa marchan e xa podo deixarlle todo listo a os compañeiros de tarde.

Namentras preparaba o lavavaixelas Camilo escoitou unha conversa que o deixou un tanto ido. Martiño preguntaba a Benigno que lles parecera a comida.........

-Gustoume o detalle da botella- contestoulle Benigno

-Este mes tes dazaoito comidas Benigno, como facemos?- preguntou Martiño.

-Coma sempre, ponlle na factura trinta comidas co precio de sempre- espetou sen rubor Benigno.

-Cojonudo Benigno, este mes non foi moi alá i esto ven moi ben- respostou Martiño a vez que lle pasaba a man polo hombreiro de Benigno.

-Ti fai coma sempre- dixo Benigno- ponlle cincuenta euros por dia. Aínda que eu non veña a comer ti pon sempre trinta comidas. Despois xa faremos contas. Vou a acompañar a estes a dar un paseo por Cambados. Teñen que clarexar un pouco que co que se bebeu non se pode coller o coche.

O máis chocante da historia é que marcharon sen pagar pero polo menos deixaronlle cinco euros de propina a Camilo

Esta era a primeira vez que veía a Benigno no local pero despois sigueu vendoo máis a menudo, duas ou tres veces por semana, polo tanto non consume as trinta comidas mensuais. Martiño pásalle a factura cada mes a empresa de Benigno trinta comidas a uns cuantos euros cada unha …....votade contas, de como pode salir ao mes tendo en conta que o que comen non é o prato do dia.

Tamén resulta chocante que as dietas se paguen, se non son gastos de representación, pois se o individuo vai el solo non vai en representación da empresa, e moito menos el solo no mesmo povo onde está a empresa, se fora noutro concello entenderíase, pero esto pasa tan a cotío entre empresarios, políticos, presidentes de clubes,asociacións e outros que ata xa parece normal algo que cando menos non é ético por non chamarlle delito.

    

Conto escrito por Balboas de Fefiñáns