QUERO DISCULPARME CON ROSIÑA OUBIÑA

Hoxe quero comezar cunha coñecida  cita do poeta inglés Alexander Pope (1688 – 1744) en concreto aquel pensamento que viña dicir  algo así: “Errar é humano, perdoar é divino, rectificar é de sabios”; eu non son divino nin sabio pero si humano e, por tanto, ás veces equivócome e por iso hoxe quero pedirlle desculpas á Rosiña Oubiña.

¿“Por qué tes que pedirlle desculpas a Rosiña”? Podería preguntarme alguén   ¿quizais por ter afirmado que é unha política que ten un corpo de infarto que esperta os desexos mais escuros, pecaminosos e inconfesables? Pois non, queridos amigos, sigo a pensar que a política do PP é unha das deputadas mais guapas e sexys de todo o hemiciclo galego , algo polo que algúns (e algunhas) tacháronme, erróneamente,  de machista, e remarco o de “erróneamente” por que, está claro, que descoñecen a definición de “machismo”…… intentar negar que Rosiña ten un inmenso atractivo e un sex apple innato é unha falacia mais grande que a Torre de San Saturniño, xa lle gustaría a moitas mulleres de trinta anos ter a percha e o atractivo  desta veciña da Cabana que, en apenas dous anos, entrará no club das sesentonas.

Entón ¿por qué debo pedirlle desculpas a Rosiña? ¿Quizais por que,  en mais dunha ocasión, téñoa calificado como unha “perfecta incompetente”? Outra vez, queridos amigos, teño que negar a maior:  dicir que Rosiña como política é un autentico “bulto sospeitoso” é quedarse, sinxelamente, curto; na súa anterior etapa como deputada no Parlamento de Galicia (e pola que cobrou a nada desprezable cantidade duns 60.000 euros anuais), apenas subiu ao estrado, e cando o fixo foi con todo escrito nun folio por que , iso si, non lle pidades que improvise un discurso por que iso xa é demasiado para o súa cabeciña;  pensar que esta mulleriña poida, de lonxe, realizar o mesmo traballo que desempeña a outra deputada cambadesa, Montse Prado é, simplemente, unha vergoña.

En definitiva ¿Por qué debo desculparme con Rosiña? A resposta é ben sinxela, debo desculparme por que acuseina, inxustamente, de “tocarse os ovarios” no Parlamento, en definitiva de “non rascar bola” e iso è totalmente inxusto pois Rosiña leva a cabo unha intensa actividade.

¿Qué actividade? Me preguntaredes moitos e a resposta volve a ser ben sinxela: a actividade de “joder” ben á cidadanía; si amigos, Rosiña, tanto nas súas anteriores etapas parlamentarias como na actual leva “dándolle polo cu” aos galegos (metafóricamente falando) e para elo poñerei , simplemente, dous exemplos.

Na súa anterior  etapa como deputada e a pesar de proceder dun pobo como Cambados, onde sabe da importancia económica  que ten a pesca e o marisqueo, non lle importou defender e votar a favor da Lei de Acuicultura que tanto criticaron e rexeitaron  a nobre xente que vive do mar en Galicia, despois de aquilo non sei como podía ter o morro de mirarlle á cara aos mariñeiros e mariscadores do seu pobo; afortunadamente aquela Lei non foi adiante pero como se acostuma nestes casos, “a intención é o que importa”.    

A segunda puñalada desta especie de Judas con faldas aconteceu fai apenas unha semana cando, Rosiña, xunto co seu partido votou en contra da petición presentada no Parlamento galego para dotar ao Val do Salnés dunha ambulancia medicalizada; non vou agora a marearvos con cifras e datos que avalan o feito de que tal medida  é xusta e necesaria para unha comarca que supera os 100.000 habitantes pero, unicamente, dígoche Rosiña que non te desexo, en absoluto, ningún mal pero oxalá nunca a túa vida ou a da túa señora nai dependa de que, nun momento dado, necesitaras dos servizos de tal vehículo i espero que nunca ninguén che teña que lembrar  o teu voto en contra, e iso a pesar que o PP de Vilagarcía de Arousa nun pleno municipal votara a favor de tal petición, algo que xa é normal no partido da gaivota que é capaz de defender unha cousa e a contraria.

Seguiremos atentos a esta nova etapa como deputada de Rosiña, labor pola que cobrará a nada desprezable cantidade duns 5.000 euros mensuais; cando penso isto non podo evitar lembrarme da canción que servía de introdución á serie televisiva “Fariña” cando dicía aquilo de:   “O que teño que facer pra non ter que ir ao mar” aínda que no caso desta “ilustre” cambadesa cambiaríase a letra por: “ O que teño que facer para non ter que poñerme a apañar patacas ou dar sulfato”.

Un saúdo a todas e a todos

RICARDO DOMINGUEZ REY