O CAMBADÉS RAMÓN CARIDE PRESENTA EN MADRID A VERSIÓN CASTELÁN DE "SOÑOS ELÉCTRICOS"

A NOVELA FORA GAÑADORA DO BRANCO AMOR NO ANO 92 A edición en castelán de ‘Soños eléctricos’, de Ramón Caride, presentouse na Casa de Galicia en Madrid

‘Soños eléctricos’, de Ramón Caride, volve aos escaparates, agora en castelán grazas a Sial Pigmalión. A Casa de Galicia en Madrid acolleu este luns a presentación en Madrid da nova edición. A novela, escrita en galego no ano 92, foi gañadora do premio Branco Amor, cando o biólogo, escritor e profesor Caride tiña só 35 anos. En ‘Soños eléctricos’, o prolífico autor, con obras en diversos xéneros, plasmou un mundo distópico cuxos habitantes están deseñados por expertos en xenética e a crítica considerouna como a novela fundadora da ciencia ficción galega.

No acto interviñeron o coordinador de Actividades Culturais da Casa de Galicia, Ramón Jiménez; o profesor, escritor e crítico literario Vicente Araguas; o escritor Jesús Manuel Marcos; e o presidente do Grupo Editorial Sial Pigmalión, Basilio Rodríguez Cañada, ademais do autor, Ramón Caride. Jiménez lembrou que non é a primeira vez que Caride visita a Casa, pois o fixo fai dez anos dentro do Ciclo Estacións poéticas- biloxías que coordinaba Araguas, pero o máis curioso é que a novela que agora presenta na edición en castelán, 27 anos despois daqueles ‘ Soños eléctricos’, con tradución de David Martín Fidalgo e Uxía Caride Branco, “foron unha premonición do que auguran mundos distópicos de sometemento e control férreo do individuo”, moito antes de que se concibisen os teléfonos móbiles e as redes sociais. Así que “o control preconizado por Ramón Caride ten o mérito dun Orwell”. ‘Soños eléctricos’ é un título “cun aire ás ovellaseléctricas que soñaban quizá os androides de Philip K. Dick, de onde xurdiu a película, xa de culto, ‘ Blade Runner’ nos anos oitenta, que tanto nos electrizó a todos, así que sospeito que con esa boa elección o autor sabe ben do que escribe”, dixo.

Pola súa banda, Rodríguez Cañada falou da boa relación do grupo Sial Pigmalión cos autores e as letras galegas o que lle levou a materializar unha xa moi significativa cantidade de libros alumados no últimos vinte anos. “Non son poucos os títulos de poesía, ensaios e novelas no noso catálogo saídos de plumas galegas, eu diría que ao redor dunha cuarta parte”, aínda que para completar o panorama “faltábanos un xénero con tantos e tan entusiastas lectores como é o de ciencia ficción e cun dos autores galegos contemporáneos máis recoñecidos pola crítica e o público, Ramón Caride Ogando”.

Xesús Manuel Marcos, escritor nado en O Caurel que destacou na expresión máis escura e profunda do rural a través dos seus relatos e novelas e que se penetrou no xénero fantástico con algúns dos seus títulos máis relevantes, neste acto introduciunos nos aspectos máis comúns de toda sociedade distópica para mostrar o universo que creou Ramón Caride na súa novela “un lugar abatido, post-apocalíptico e deshumanizado onde todos tememos que chegue a nosa civilización. O control, o ben común, a mutilación da arte son temas que xa podemos vivir hoxe en día, sen esperar a tempos futuros”, concluíu.
Para Araguas, “Caride non soamente escribe ben, senón que sabe dosificar o que conta, para que entre suavecito, aínda tratándose dunha historia complexa”. É unha fábula dun mundo futuro, na liña da que aínda non mostrara Cormac Mc Carthy, en The Road. Explicou que é un mundo que ten que ver cunha “Era Nova”, na que nacera o protagonista, un home polivalente que exerce de cantante visionario dun grupo sicodélico que evoca ao David Bowie da Space Oddity (aquela marabilla que esnaquizaron os Irmáns Calatrava, lembrou). O protagonista, é un personaxe cun toque de mesiánico, acompañado dunha especie de María de Magdala, prostituta glamurosa que responde o nome de Lumia (e lumi significa o que significa), e non se limita a cantar, senón que contrapón o seu errar ao dun asasino, Xandor- F, controlado por unha inquisición ao uso do ‘ Big Brother’ orwelliano, e á súa vez introducido na mente da súa antagonista, nun xogo de bonecas rusas ou caixas chinesas. “Un xogo laberíntico cal a historia narrada por Ramón Caride”.

Para finalizar, o autor sinalou que ‘Soños Eléctricos’ é unha novela que pretendeu ser remota no tempo, pero á que a aceleración histórica dotouna, inexorablemente, dun sentido case profético. “A estrutura urbana vertical reproduce fielmente unha sociedade clasista seica trasnoitada, á que algúns pretenden devolvernos. O eterno retorno do tempo mítico devorando a linealidad do tempo histórico occidental...”. Sobre ela escribiu Domingo Tabuyo: "Ata que ‘Soños Eléctricos’ non se asomou ás librerías, un tiña a sensación de que o futuro e a fantasía científica quedábannos moi lonxe”. Xa non. O acto contou coa interpretación de Brasi, músico, activista cultural, renovador pedagóxico, e membro dos grupos Wishky in the bar e de Lume de Viqueira, quen homenaxeou a David Bowie, como banda sonora evocadora da novela ‘Soños Eléctricos’.

Fonte: Galicia en el Mundo (Crónicas de la Emigración)