UNHA VECIÑA DENUNCIA PERSECUCIÓN POR PARTE DE AXENTES DA POLICÍA LOCAL DE CAMBADOS

A continuación podedes leer a nota que publica no seu muro do facebook unha veciña de Cambados denunciando os continuos desplantes e abusos por parte de axentes da Policía Local cambadesa.

O texto está correxido pola propia autora.

"Voume presentar, son unha muller, veciña da vila de Cambados, que fai vida no pobo, e que ten un vehículo e fai uso de el aquí. Ata este momento nada fora do común, e así gústame que sexa a min, unha mais de tantas veciñas deste pobo.
Sempre tentei facer unha vida normal, coma o resto, adaptándome como puiden e como me deixaron. Vou a contarvos un pouco máis, teño unha discapacidade de mobilidade que me impide camiñar e para iso utilizo aparatos e muletas. Algo que non me freou xamáis de traballar como unha máis ou desplazarme, facer vida en resumen.
O que si podo prometer e que as obrigacións que veñen impostas por estas limitacións cumplinnas todas, que remedio non si? En cambio nunca me aproveitei desto, para nada.
O motivo desta carta aberta é o seguinte, dende un tempo hacia aquí teño un problema que quero compartir con todos vos, xa porque non sei como solucionalo, porque pareceme xusto que se sepa, porque pode que así alguien poida darme unha solución ou porque quizáis alguén máis vive esta situación.

Despois de toda unha vida cos aparatos e as muletas ó meu carón, vou notando as consecuencias, fortes dores por facer forza, feridas nas pernas polas rozaduras, e perda de axilidade para desplazarme por mor de forzar a máquina de máis.
Mais tendo en conta esto, son unha persona negativa? NON, nin o fun nin o serei, e neste instante comeza a explicación do meu problema real.
Dende comezos de este verán, entraron na miña vida uns axentes da Policía local de Cambados, uns axentes que vexo máis que a moitos dos meus familiares, e dende logo nunca para ben.

Todo comezou unha tarde que estaba diante da casa dos meus pais, co meu coche aparcado na praza de discapacitados. Praza que solicitei ter e fago uso dela diariamente.
A vista está que teño un coche adaptado para min, e que teño dereito a aparcar en dita praza sin ter que xustificarme diariamente. Pois ben, estes axentes que velan pola seguridade e benestar da cidadanía consideraron que merecía unha multa por non ter o xustificante de discapacidade á vista no coche. Multa que paguei relixiosamente sabendo que non era merecida, pero decidín evitar problemas.

O seguinte encontro cos axentes da Policía Local foi diante do supermercado, tiña estacionado o coche diante, como o resto das persoas que van alí, pero neste caso xustificado que esté aparcado diante, pois nin hai praza para discapacitados nin donde deixalo preto para que poida chegar a el sin problemas e mais co peso da compra apoiado nas muletas. Neste caso non houbo multa, só aviso, porque salín a tempo do establecemento.

A siguiente vez que sucedeu esto, no mesmo sitio, tuven que insistir que non podo moverme ben, e que si consideraban mellor que me axudasen ca compra a levala ata o meu vehículo xa que non hai outra solución posible, e manifestei a miña disconformidade por ver como diariamente na praza para discapacitados que hai en Fefiñáns é ocupada dia si día tamén por persoas que non a necesitan, que non son sancionadas por ese feito, e que provocan que eu e as persoas que si podemos dispoñer desa praza teñamos que estacionar moito mais lonxe. Feito que non consideraron de relevancia os axentes.

Pois a seguinte vez que topei con eles, o primeiro que fixeron foi sacarme unha foto ó coche, a miña tarxeta de discapacitada estaba fora do sitio, pois a miña familia cando colle o meu coche quitaa para non aproveitarse desta situación, e nese momento no que a puxen no sitio o axente quitou a foto, non lle deu tempo a quitala para multarme, e escapouselle un JODER!.

Agora ven a parte na que me confeso, confeso que despois deste acoso, por parte dos axentes, que me fan a vida imposible, que me humillan e perseguen como se fose unha delincuente, que me imposibilitan facer unha vida o mais normal que podo, saleumes un insulto, dixenlles que se estaban a comportar conmigo como uns fillos de puta, cousa pola que me disculpei, pero que motivou unha multa.

A conclusión de eles é a seguinte, si non podes aparcar coma o resto e moverte non te movas da casa, a base de multas vas a aprender, hai novos sheriffs na vila, e non están para facilitar a vida ós cidadáns, velar pola súa seguridade e benestar.

A partires deste momento comecei a velos mais, están tan pendientes de min, que realmente xa non sei que facer. 

Anteriormente e desta vez cos policías locais de reforzo que traballan no verán sucedeu a seguinte situación, estacionei diante da praza de abastos, meu coche tiña exactamente media roda de diante tapando a liña amarela, eu salía da ferretería cargando en cada muleta bolsas con botes de pintura, e estos dous axentes consideraron mais importante multarme por tapar con media roda a liña amarela que botarme unha man a chegar ó meu vehículo con todo o peso. As persoas que pasaban por alí increpáronnos, e pode que esto alimentase o seu afecto hacia a miña persoa. 

Outra das anécdotas, por chamarlle de algunha maneira, foi cando tiña que acudir á asistenta social para entregarlle uns documentos en man, polo cal debía aparcar e baixar ó centro médico, pero chovía tanto e non había onde aparcar que ó ver a dous axentes pregunteilles si podía parar o coche un momento para levar o papel, estacionandoo sin que molestase ó resto dos vehículos, pero a resposta pola súa parte foi unha negativa, tanto eso como que recollesen eles mesmos o documento , é decir, aportar solucións non, e facilitar a vida ós cidadáns tampouco.

Esta serie de feitos fai que me pregunte, cal é o deber destes axentes? Velar pola cidadanía? Simplemente sancionar sin miramentos? Mirar si os vehículos estacionados nas prazas de discapacitados están adaptados ou teñen tarxeta?
Con esto tamén quero engadir, que non todos son iguais, por suposto que non, xa que anteriormente o sarxento que estivo aquí no pobo, ou calquera dos outros axentes, sempre intentaron facilitarme a mobilidade, e ofreceron alternativas.

En conclusión quería compartir con vos a miña situación, moitas grazas por lerme, compartir este texto ou aportar ideas".