ADEUS A PACO BENÍTEZ

O suboficial do Rexemento de Infantería Galicia 64 de Cazadores de Montaña, da Brigada Aragón I, falecía este luns sobre as 8.30 horas en Jaca, en plena rúa, xunto á gardería municipal, mentres realizaba a instrución físico militar (ximnasia). Trátase de Francisco Javier Benítez Maya, de 42 anos de idade, de Badaxoz, que levaba varios anos en Jaca e pai de dous fillos, confirmaron fontes do Rexemento. Paco Benítez deixa viúva, tamén militar. Era unha persoa moi coñecida e querida na cidade, onde levaba residindo desde hai tempo e colaboraba habitualmente como voluntario no Club Xeo Jaca. A noticia supuxo un mazazo entre os seus compañeiros e entre os que o coñecían e apreciában, que eran moitos.
Antes de establecerse en Jaca, Paco pasou cerca de dous anos en Cambados e que visitaba de cando en vez, de donde era a sua esposa, Sandra Ribadomar, cando ambos estaban destinados en Pontevedra. Durante ese tempo ambos formaron parte da AMPA do Colexio da Pastora, onde tiven a sorte de compartir experiencias.
O suboficial, que contaba cunha dilatada experiencia en unidades de Infantería, falecía mentres realizaba unha actividade física programada de carreira continua, informaron as mesmas fontes, ao parecer, como consecuencia dun infarto fulminante. Nun primeiro momento, o suboficial era atendido no mesmo lugar do accidente polos seus propios compañeiros. Inmediatamente chegaría o médico do 112, pero non se puido facer nada por salvar a súa vida e faleceu nese mesmo lugar. Segundo indican as mesmas fontes, a familia xa foi informada e nestes momentos todos os esforzos do Rexemento centráronse en atendela neste difícil transo. O suceso conmocionou á poboación jacetana, do mesmo xeito que aos seus compañeiros, xa que xusto no momento no que se producía, numerosos pais acudían á gardería para deixar aos seus fillos pequenos, o que causou unha gran alarma que tivo, desgraciadamente, un fatal desenlace.


Este martes, ás 11.00 horas, no Acuartelamento San Bernardo de Jaca, tiveron lugar as Honras Fúnebres en honra de Francisco Javier Benítez Maya, un acto oficial organizado polo Exército con motivo do falecemento en Acto de Servizo do suboficial do Rexemento de Infantería Galicia 64 de Cazadores de Montaña e que estivo presidido polo Tenente Xeral Xefe da Forza Terrestre, Juan Gómez de Salazar Mínguez.
Durante a tarde, numerosos familiares e amigos pasaron pola Capela Ardente, situada no Acuartelamento San Bernardo de Jaca e onde permaneceu aberta toda a noite para recibir a cuantos quixeron expresar á familia e aos seus compañeiros do Exército a dor ante tan lamentable perda, e dar o último adeus ao suboficial, que falecía de maneira tan inesperada. O sarxento primeiro Francisco Javier Benítez Maya, levaba 20 anos de servizo no Exército, dos cales, seis, destinado en Jaca, onde era moi querido e coñecido e participaba activamente na vida social da cidade (era voluntario do Club Xeo Jaca).

Benítez Maya tiña unha traxectoria intachable. Participara en misións de paz en Kósovo e en Albania, e os seus méritos foran recoñecidos con distintas condecoracións: no momento do seu falecemento, estaba en posesión da Medalla OTAN (pola súa participación na misión de paz de Kósovo) Mención Honorífica e da Cruz ao Merito Militar con Distintivo Branco Mención Honorífica. A noticia causaba unha gran conmoción en Jaca, tanto pola forma en que se produciu (á primeira hora da mañá, xunto á gardería) como polo feito de que se trataba dunha persoa nova e moi apreciada en Jaca, por quen nin os seus compañeiros nin o 112 puideron facer nada a pesar da rápida actuación en canto produciuse o suceso.

Tras o acto de honras fúnebres, levouse a cabo unha cerimonia privada na capela do rexemento. Seguidamente, o corpo foi incinerado en Huesca, seguindo os desexos da familia do sarxento, que se desprazou desde Estremadura e Galicia.

O acto de despedida de Francisco Javier Benítez deu comezo coa entrada do cadaleito aos ombreiros de varios compañeiros, visiblemente emocionados. O bispo de Jaca, Julián Ruiz, oficiou unha misa e dixo "compartir a dor dos seus familiares", encabezados pola súa viúva, Sandra. Tamén, indicou que "o desexo é ser presenza para acompañar nun momento de sufrimento e desolación". Unha vez imposta a medalla e realizada a descarga de fusilería, o propio coronel David Vaquerizo ocupouse de realizar unha fiel descrición do sarxento, ao que definiu como "un traballador infatigable, disposto á conversación, que antepoñía a familia e era amigo dos seus amigos". A súa morte xerou "tristeza, pranto, congoja e mesmo, ira", segundo o xefe do rexemento, que concluíu que "o seu tributo debe ser de alegría porque así o querería e para elevar o ánimo da familia".

Descanse en paz.